(لوازم شرعيِ با واسطه مترتب بر مستصحب)
به معناى لوازمى است که با واسطه و غير مستقيم بر مستصحب بار مى شود.
اين آثار گاهى در حکم است و گاهى در موضوع. اما در حکم، مثل اين که وجوب نماز ظهر استصحاب گرديده، سپس وجوب اداى نذرِ صدقه به درهم بر آن مترتب شود؛ يعنى اگر مکلف نذر کرده باشد که هر گاه نماز ظهر بر او واجب شد درهمى به فقير صدقه دهد، بعد از استصحاب وجوب نماز ظهر، وجوب تصدق بر آن مترتب مى شود.
و اما در موضوع، مثل استصحاب حيات زيد و نتيجه گرفتن رويش موى صورت وى و سپس حکم به وجوب وفا به نذر و پرداخت صدقه (در صورتى که شخص نذر کرده باشد که اگر بر صورت زيد مو برويد، صدقه بدهد) .
نکته: آثار شرعى با واسطه مستصحب، در حکم، حجت است، ولى در موضوع، حجت نيست.[1]